Τρίτη 21 Δεκεμβρίου 2010

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΝΟΣ ΒΑΤΡΑΧΟΥ

Καλησπέρα φίλοι μου .

Όπως καθάριζα τον σκληρό δίσκο του υπολογιστή μου βρήκα μια  ιστοριούλα που μου είχε στείλει  ένας φίλος εν έτη 2005 .
Τότε την προσπέρασα γρήγορα διότι ίσως τότε δεν με ακουμπούσε .
Σήμερα όμως η ιστοριούλα αυτή με όσα συμβαίνουν γύρω μου με ακούμπα πολύ περισσότερο από τότε .
Πιστεύω ότι εκτός από εμένα ακουμπά και την πλειονότητα τουλάχιστον των Ελλήνων 
Θεώρησα λοιπόν καλό ,να την μοιραστώ μαζί σας .
Και ίσως την ξαναθυμίσω σε αυτούς που την ξέρουν .

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΝΟΣ ΒΑΤΡΑΧΟΥ    
Να την διαβάσετε, να την σκεφτείτε και να την διαδώσετε.
Είναι ωμή μα πραγματική


Φανταστείτε μια κατσαρόλα γεμάτη κρύο νερό, μέσα στο οποίο κολυμπά ανέμελα, ένα βατραχάκι
Κάτω από την κατσαρόλα, ανάβεται μια μικρή φωτιά και το νερό, αρχίζει να ζεσταίνεται πολύ σιγά.
Το νερό, σιγά σιγά γίνεται χλιαρό και το βατραχάκι, βρίσκοντας το , μάλλον ευχάριστο, συνεχίζει να κολυμπά χαρούμενο.

Η θερμοκρασία του νερού, συνεχίζει να ανεβαίνει.
Τώρα το νερό είναι πιο ζεστό, από ότι το βατραχάκι θα θεωρούσε ευχάριστο, αισθάνεται λίγο κουρασμένο, αλλά παρ όλα ταύτα δεν αισθάνεται κανέναν φόβο.

Τώρα το νερό είναι πραγματικά ζεστό και το βατραχάκι αρχίζει να αισθάνεται δυσάρεστα, αλλά είναι εξουθενωμένο. Για αυτόν τον λόγο, υπομένει και δεν αντιδρά. 

Η θερμοκρασία συνεχίζει να ανεβαίνει, έως ότου, το βατραχάκι καταλήξει να βράσει και ως εκ τούτου, να πεθάνει.!!!!!

 ____ Εάν έριχναν το ίδιο βατραχάκι κατ ευθείαν σε νερό θερμοκρασίας 50 βαθμών, με μια εκτίναξη των ποδιών του, θα είχε πηδήξει αμέσως έξω από την κατσαρόλα.                                        

Αυτό, αποδεικνύει, ότι όταν μια αλλαγή γίνει με έναν τρόπο επαρκώς αργό, διαφεύγει της συνειδήσεως και στην πλειονότητα των περιπτώσεων, δεν προκαλεί καμία αντίδραση, καμιά αντίσταση, καμία επανάσταση.
Εάν παρατηρούσαμε αυτό που συμβαίνει στην κοινωνία μας εδώ και λίγες δεκαετίες, θα μπορούσαμε να διακρίνουμε ότι υφιστάμεθα μια αργή αλλά σταδιακή εξαφάνιση των  πανανθρώπινων αξιών μας και των ιδανικών μας. 
Δεν το καταλαβαίνουμε όμως ,γιατί γίνεται αργά και σιγά για να το συνηθίζουμε.
Ένα μεγάλο μέρος καταστάσεων που πριν από 20, 30 η 40 χρόνια, θα μας έκαναν να φρίξουμε, και να βγούμε στους δρόμους, σιγά σιγά έγιναν κοινότυπες και σήμερα περνάνε απαρατήρητες η αφήνουν τελείως αδιάφορη την πλειονότητα του κόσμου. 

Στο όνομα της προόδου, της επιστήμης και του κέρδους, γίνονται διαρκώς αυθαιρεσίες κατά της προσωπικής ελευθερίας έκαστου, της αξιοπρέπειας του, της ακεραιότητας της φύσεως, της ομορφιάς και της χαράς της ζωής, με αργό ρυθμό αλλά ασταμάτητα, με την συνεχή συνενοχή των αδαών θυμάτων, που ίσως και στο μεταξύ να έχουν χάσει την ικανότητα και τη θέληση τους να αμυνθούν. Τα άσχημα προγνωστικά για το μέλλον μας, αντί να προκαλούν αντιδράσεις και εξεγέρσεις, δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να προετοιμάζουν ψυχολογικά τον κόσμο, ώστε να υφίσταται και να αποδέχεται τις εξαθλιωτικές και δραμματικές συνθήκες ζωής που μας επιβάλλουν. 
Το συνεχές σφυροκόπημα από τα μέσα ενημερώσεως με την υπερπληροφόρηση, τις  κακόγουστες εκπομπές και τα reality shows που ισοπεδώνουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, μεταλλάσουν τον ανήσυχο ανθρώπινο νου σε παθητικό δέκτη που απλά εκτελεί εντολές χωρίς κρίση και ικανότητα να αντιλαμβάνεται τι γίνεται γύρω του……………………....
Λοιπόν, αν δεν είστε σαν το βατραχάκι, μισοβρασμένοι, κάντε μια γερή εκτίναξη με τα πόδια, πριν είναι πολύ αργά.

ΕΡΩΤΗΣΗ : είμαστε μισοβρασμένοι ή όχι ;

Χρήστος Μαραγκός




4 σχόλια:

markos aliprantis είπε...

Χρήστο τί σύμπτωση!!!!.
Πριν από αρκετό καιρό ημουν με μιά παρέα που ανάμεσά της ήταν και ένας γιατρός ψυχολόγος.Με την συζήτηση έμαθα οτι η διατριβή που έκανε ήταν"η ψυχολογία του όχλου".Όταν τον ρώτησα τί πράγμα είναι αυτό αναφέρθηκε ακριβώς στον βάτραχο.Φαντάσου πόσους τέτοιους χρησιμοποιούν οι εκάστοτε κυβερνώντες για να μην αντιδρούμε, διαφορετικά και τους πάρει όλους και τους σηκώσει.

Φώτης Λαουτάρης είπε...

Χρήστο καλημέρα.
Εμείς βρισκόμαστε στο σημείο που ρίχνουν στην κατσρόλα το σέλινο και τα καρότα.
Οσο υπήρχε καιρός ,άν μίλαγες σου λέγανε ότι "είσαι κολλημένος" "ο κόσμος πάει μπροστά" και τέτοιες παπαριές.
Ο Θεός να βάλει το χέρι του.

Φώτης Λαουτάρης είπε...

Κοίτα και αυτό.
http://www.ramnousia.com/2010/11/blog-post_14.html

explore.bees είπε...

Καλησπέρα Μάρκο και Φώτη .

Ευχαριστώ για τα σχόλια σας
Μερικά πράγματα όταν τα ακούς μπορεί είτε να μην σε ακουμπούν είτε να μην είσαι έτοιμος να τα δεχθείς .
Εδώ και καιρό όμως και ειδικά μετά τις σφαλιάρες της ζωής (εμπειρίες ή μαλ…ς) έχω αναλογιστεί όπως πιστεύω και εσείς πόσο αληθινά τελικά είναι αυτά τα σενάρια .

Βέβαια σε αυτό με έχουν βοηθήσει και αρκετά βιβλία που παρόλο που τα είχα διαβάσει πριν 25 χρόνια τώρα καταλαβαίνω τα νοήματα που αυτά έκρυβαν πέραν των εμφανών .

Θα σας συμβούλευα να τα διαβάζατε αν θέλετε .
Είναι γνωστά , το ένα είναι ο μεγάλος αδελφός , καμιά σχέση βέβαια με την τηλεοπτική βλακεία που αποπροσανατολίζει τον κόσμο και ένα δεύτερο η φάρμα των ζώων του Οργουελ.
Πολύ προχωρημένα για την εποχή τους !!!!!

Να είμαστε καλά και είθε να έχουμε καλές γιορτές και υγεία .


Χρήστος Μαραγκός